بین حضرت امام خمینی(ره) و رزمندگان اسلام دو نوع رابطه وجود داشت. یکی رابطه‏ی بین نیرو و فرمانده بود، و یکی هم یک پیوند عمیق عاطفی مرید و مرادی! این دو نوع رابطه البته از هم قابل تفکیک نبود. همه گوش به فرمان بودند و واقعاً این سخن معروف «از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن» جلوه داشت. وقتی امام(ره) می‏فرمودند که رزمندگان ما عید را در جبهه می‏مانند، کسی حاضر به مرخصی رفتن نبود. شکستن حصر آبادان که با منطق نظامی دست نایافتنی می‏نمود، فقط با یک جمله‏ی حضرت امام(ره) که «حصر آبادان باید شکسته شود» محقق شد. دلبستگی و عشق رزمندگان و فرماندهان به حضرت امام(ره) هم در طول تاریخ بشریت کم‏نظیر است. رزمندگان به عنوان مدال افتخار عکس حضرت امام(ره) را از دگمه‏ی پیراهن خود آویزان می‏کردند. با عشق به حضرت امام(ره) لحظاتشان را سپری می‏نمودند و همیشه نگران سلامتی ایشان بودند و دائماً برای سلامتی و طول عمرشان دعا می‏کردند. شهدا هم از کسانی بودند که این رابطه در ایشان مستحکم‏تر بود و از وصیت‏نامه‏هایشان هم پیداست. حضرت امام(ره) هم به رزمندگان عشق می‏ورزید و در سخن‏رانی به ایشان می‏گفت که من از این چهره‏های نورانی و بشاش شما و از این گریه‏های شوق شما حسرت می‏برم؛ من [در برابر عظمت شما] احساس حقارت می‏کنم و پاسخ رزمندگان هم یک گریه‏ی شدید ناشی از شرمندگی و ناشی از عشق به خدا و عشق به خدمت و عشق به امامشان بود. حضرت امام(ره) به مناسبت پیروزی عملیات فتح المبین، در پیامی فرمودند:«اینجانب از دور دست و بازوی قدرتمند شما را که دست خداوند بالای آن است می بوسم و به این بوسه افتخار می‏کنم.» همچنین در پایان مقدمه‏ی وصیت‏نامه‏شان آورده‏اند:«از خداوند ـ عزوجل‌ ـ عاجزانه‌ خواهانم‌ که‌ لحظه‌ای‌ ما و ملت‌ ما را به‌ خود واگذار نکند و از عنایات‌ غیبی‌ خود به‌ این‌ فرزندان‌ اسلام‌ و رزمندگان‌ عزیز لحظه‌ای‌ دریغ‌ نفرماید.» و در متن وصیت‏نامه فرمودند:«اسلام‌ باید افتخار کند که‌ چنین‌ فرزندانی‌ تربیت‌ نموده‌، و ما همه‌ مفتخریم‌ که‌ در چنین‌ عصری‌ و در پیشگاه‌ چنین‌ ملتی‌ می‌باشیم‌». همچنین با یک آینده‏نگری و با نگرانی‏ای که خاص یک پدر مهربان است، در پیام قطعنامه فرمودند:« من در میان شما باشم و یا نباشم، به همه‏ی شما وصیت و سفارش می‏کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد ، نگذارید پیش‏کسوتان شهادت و خون ، در پیچ و خم زندگی روزمره‏ی خود به فراموشی سپرده شوند.» همچنین در همان‏جا فرمودند:«خون شهیدان انقلاب و اسلام را بیمه کرده است! خون شهیدان برای ابد درس مقاومت به جهانیان داده است. و خدا می‏داند که راه و رسم شهادت کور شدنی نیست. و این ملت‏ها و آیندگان هستند که به راه شهیدان اقتدا خواهند نمود. و همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دل‏سوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود. خوشا به حال آنان‏که با شهادت رفتند. خوشا به حال آنان که در این قافله‏ی نور جان و سر باختند. خوشا به حال آنهایی که این گوهرها را در دامن خود پروراندند. خداوندا! این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم نکن.»

به یاری خدا، در یادداشت بعد، لحظه‏ی شهادت چند تن از یاران شهیدم را روایت خواهم کرد.