معروف است که از حمید برادر کوچک آقا مهدی باکری، سخنی نقل شده که گویا از وصیت نامهی این سردار شهید است. ایشان ظاهراً مینویسند:«دعا کنید که خداوند شهادت را نصیب شما کند، در غیر این صورت زمانی فرا میرسد که جنگ تمام میشود و رزمندگان امروز سه دسته میشوند: دستهای به مخالفت با گذشتهی خود بر میخیزند و از گذشتهی خود پشیمان میشوند، دستهای راه بیتفاوتی را بر میگزینند و در زندگی مادّی غرق میشوند و همه چیز را فراموش میکنند و دستهی سوم به گذشتهی خود وفادار میمانند و احساس مسئولیت میکنند که از شدّتِ مصائب و غصهها دِق خواهند کرد.»
سردار شهید حمید باکری از سر دلتنگی آینده را پیش بینی کردهاند؛ ولی با تمام احترامی که به شهدا و این شهید والامقام قائل هستیم، باید اشاره شود که این تقسیمبندی ناقص است، چرا که گروه چهارمی هستند که ماندهاند و طلایهدار ارزشها هستند و بسیاری از ایشان نیز درجایگاههای مدیریتی نظام به کار مشغولاند. اکنون دکتر احمدینژاد، سردار صفوی، سردار محمد علی جعفری، سردار فدوی و بسیاری دیگر از این عزیزان که مدیریتهای بزرگ کشوری و لشکری را برعهده دارند، در کدام دسته جای میگیرند؟ با کمی دقت میتوان دید کسانی هم ماندهاند که نه به گذشتهی ارزشی خود پشت کردهاند، نه در مادیات غرق شدهاند و نه دق کردهاند، بلکه در صحنه حاضر اند، فعالیت میکنند و با شعار ِ«ما میتوانیم»، نگاهشان به آینده مثبت و مملو از امید است. |