عصر غیبت، دوران سرگشتگی بنی‏آدم است. در این عصر، آدمی، بی‏قرار کسی است که در ژرفای دل مطمئن است که خواهد آمد و نظم و عدل و معنویت و اخلاق را در جهان برقرار می‏سازد. از این رو زیستن بی نام و یاد منجی، معنای واقعی حیات را ندارد و حکومت بدون برقرای نسبت با حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) عادلانه و پایدار نیست. از این رو جمهوری اسلامی ایران دل‏بسته و متعلق به حضرت صاحب الامر(ع) است و به ویژه در دولت نهم، این توجه و تعلق به فرهنگ مهدویت و انتظار در هدف گذاری‏ها و شعارها تشخص بیشتری دارد و حتی رئیس محترم جمهوری اسلامی، همواره در آغاز سخنان خود برای فرج حضرت‌حجت(عج) دعا می‏کند و برخلاف برخی مسئولین در دوره‏های گذشته، از محوری‏ترین اعتقاد شیعه با افتخار یاد می‏کند.

جشنواره‏ی فرهنگی هنری طلیعه‏ی ظهور نیز با توجه به این باور و با تدبیر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم شکل گرفته و در سال 1386 دومین گام را برداشته است. «وصول نزدیک به هفت هزار اثر هنری به جشنواره، برپایی نمایشگاه در حرم مطهر حضرت معصومه(س)، نظم و انضباط نمایشگاه، اطلاع رسانی مناسب، حضور مسئولین و استقبال کم نظیر بازدیدکنندگان» از ویژگی‏های جشنواره‏ و نمایشگاه امسال بودند.

ویژگی دیگر این جشنواره، توجه حجت الاسلام رسایی به جزئیات جشنواره و رشته‏های هنری است. مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم، به نگاه حداقلی و ارائه‏ی بیلان کار اکتفا نمی‏کند و با حضور مؤثر خود به ریزه‏کاری ها نیز توجه دارد.

این حرکت زمانی تکمیل می‏شود که حجت الاسلام رسایی - خود - به عنوان مدیر کل استان و دبیر جشنواره، و  همچنین مجموعه‏ی تحت مدیریت وی، از نخستین منتقدان جشنواره باشند. وقتی به یاد بیاوریم که انجام هر حرکتی با یاد و نام حضرت‌حجت(عج) باید به بهترین شکل انجام پذیرد، ضرورت این امر بیشتر جلوه می‌کند. تعیین اینکه «سقف انتظار ما از چنین جشنواره‌ای در چه حد است و اکنون در کجا قرار داریم؟» و «بررسی برخی کاستی‌ها» می‌تواند راه‌گشای گام‌های مؤثرتر و ارزشمندتر در سال‌های آینده باشد. برای نمونه، عدم حضور هنرمندان باسابقه در برخی رشته‏ها (مثل داستان) قابل بررسی است. بنا به تخصّص و حضور مدیر این وبلاگ در جشنواره، به عنوان مسئول هیئت داوران داستان، در یادداشت‏های آینده به این موضوع پرداخته خواهد شد.